Στο τεύχος 02 της Εναρμόνισης δημοσιεύτηκε ένα άρθρο το οποίο είχα μεταφράσει-ερευνήσει-συμπληρώσει με πληροφορίες σχετικά με την Yu Fu, την Κινεζική Ρεφλεξολογία. Προκύπτει από το κείμενο ότι οι Κινέζοι εξασκούσαν κάποιας μορφής Ρεφλεξολογία από παλιά, αρχαία χρόνια.
Εδώ και καιρό όμως έχω μάθει ότι αυτό δεν είναι αλήθεια! Και ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί η αλήθεια (μεγάλη μπουκιά φαέ μεγάλη κουβέντα μην λες). Σε μία επίσκεψη του Άντονυ Πόρτερ (φωτογραφία δεξιά) το 2007 στην Αθήνα για επαγγελματικούς του λόγους βρεθήκαμε να γευματίζουμε κάπου στην Αθήνα. Σε κάποια στιγμή άρχισε να μου διηγείται ένα ταξίδι που είχε κάνει στην Κίνα την δεκαετία του 60. Σκεφτείτε ότι την εποχή εκείνη δεν ήταν καθόλου εύκολο να βγάλεις βίζα για να μπεις στην χώρα. Ο κόσμος τον αποκαλούσε εκεί ξανθό διάβολο, δεν είχαν ξαναδεί ξανθά μαλλιά. Κανόνισε λοιπόν μία συνάντηση με κάποιον σπουδαίο καθηγητή βελονισμού για να ερευνήσει την ιστορία της Ρεφλεξολογίας στην χώρα.
Ο καθηγητής του είπε ότι δεν εξασκούσαν Ρεφλεξολογία ποτέ οι Κινέζοι, όλα αυτά είναι εφεύρημα των δυτικών. Μου ήρθε στο μυαλό το άρθρο και έπεσε το πηρούνι από τα χέρια μου!
Για συνέχισε του είπα. Μου εξήγησε ο Τόνυ ότι είχε παρατηρήσει ότι οι Κινέζοι όταν επισκέπτονται τους ναούς του Βούδα συνήθως προσκυνούν και μετά κάνουν κάτι σαν πικ-νικ στον προαύλιο χώρο. Αυτό που τον εντυπωσίασε είναι ότι δεν κάθονται απέναντι από τα πόδια του Βούδα ΠΟΤΕ, το έχουν για κακό! Πως είναι δυνατόν να κάθονται απέναντι από πόδια συνανθρώπων τους και να τους κάνουν Ρεφλεξολογία!!! Κάτι σαν την μούτζα στην Ελλάδα η την ανοιχτή παλάμη, κάτι μας κάνει νομίζω. Μετά θυμήθηκα ότι και στι Su Jok ενώ έχουν χάρτες και για τα πόδια, πρακτικά στην τεχνική αυτή εστιάζουν στα χέρια!!!!
Τρομάρα μου θέλω να κάνω και τον δημοσιογράφο-ρεφλεξολόγο.
Πρόσφατα παρακολούθησα ένα ενδιαφέρον σεμινάριο από τον Κινέζο καθηγητή Bai Xinghua. Στην εισαγωγική του ομιλία πρόσεξα κάτι ενδιαφέρον σε αυτόν τον τύπο. Τεκμηρίωνε τα πάντα μεταξύ άλλων, με ιστορικά στοιχεία. Είπε λοιπόν σε κάποιο σημείο ότι μία από τις πρώτες γραπτές αναφορές στον βελονισμό ήταν από τον Cang Gong (200-140 π.χ.) και μιλούσε για 3 σημεία στο πόδι. Ποια είναι μην ρωτάτε, ρώτησα και δεν ήξερε να μου πει.
Πάμε στην Ρεφλεξολογία τώρα.
Μου είπε ότι είναι κάτι ΜΟΝΤΕΡΝΟ, στο NEI jING δεν υπάρχει αναφορά πιέσεων στα πόδια, η μόξα είναι πρωγενέστερη του Nei Jing, το πόδι το ψηλαφούσαν για τον σφυγμό, διαγνωστικά.
Τον ρωτάω αν έχουν κάποιο κώλημα με τα πόδια και δεν τα ακουμπούσαν και μου είπε, "Τα πόδια σχετίζονται με το σεξ, οπότε δύσκολα σε αφήνουν να τα δεις ή να τα ακουμπήσεις."
Τότε θυμήθηκα ότι στο Tianjing (παραδοσιακή πόλη σχετικά), κάτι μεσήλικες κυρίες φορούσαν πέδιλα (καλοκαίρι ήταν-ζέστη πολύ) αλλά με δαντελένιο καλτσάκι, κάτι τότε που μου φάνηκε αστείο. Τώρα καταλαβαίνω γιατί.
Στο κείμενο αναφέρω λανθασμένα επίσης ότι ένα σχόλιο που είχε κάνει ο Δρ. Φιτζέραλντ σχετικά με τις ζώνες του, "Προσάρμοσα 5 ζώνες αντί για 6 ώστε να μην μπερδευτούν οι αυριανοί μαθητές της Ρεφλεξολογίας" το είχε πει η Μπέρυλ Κρεϊν και όχι η Ίνγκα Ντούγκανς.
Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου