Μιά φορά και έναν καιρό στην Αμυμώνη....

Από το προηγούμενο εκπαιδευτικό έτος είχα ζητήσει από τους σπουδαστές - εθελοντές Ρεφλεξολογίας του NHS να μας μεταφέρουν, να μοιραστούν μαζί μας τις εμπειρίες τους από την προσφορά τους στην Αμυμώνη. Ο σπουδαστής Β. Πουπάκης μας έστειλε το ακόλουθο κείμενο και το αναδημοσιεύω.
Καθώς το διάβαζα βίωσα πολλά συναισθήματα, όσοι επιλέξετε να το διαβάσετε πιστεύω να βιώσετε επίσης πολλά.
Πάνω από όλα, ελπίζω να σας ερεθίσει την διάθεση για να προσφέρετε ότι και όπως μπορείτε στην Αμυμώνη, ξεκινήστε ΑΜΕΣΩΣ με μία διαδικτυακή επίσκεψη στην ιστοσελίδα τους.

Ευχαριστώ Βαγγέλη.

Σπύρο εδώ και καιρό είχες ζητήσει από εμάς τους εθελοντές της Αμυμώνης να σου γράψουμε λίγα λόγια από τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες που αποκτήσαμε από την επαφή μας με τα παιδιά εκεί.....

Υποθέτω ότι ο κλήρος έπεσε σε εμένα να σου γράψω για την Αμυμώνη και έτσι θέλω να σου πω.....ότι το ταξίδι το συνέχισα !!!
Πήγα με τα παιδιά της Αμυμώνης και στην κατασκήνωση !!!

Άς πάρω τα πράγματα όμως με μία σειρά......

-Υπάρχει κόσμος που δεν ξέρει τι είναι η Αμυμώνη (Για να μην μακρηγορώ ένα κλίκ πάνω στην λέξη-σύνδεσμο θα σας λύσει την απορία. Επίσης θα βρείτε πολλές επιπλέον πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητες του φορέα).

-Τι κάνουμε εμείς οι εθελοντές Αμυμώνη ;
Βασικά να διευκρινίσω ότι υπάρχουν εθελοντές από διάφορους τομείς.
Υπάρχουν εθελοντές που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το αντικείμενο των ΑΜΕΑ και έτσι για λόγους εκπαιδευτικούς ή και εμπειρικούς έρχονται σε επαφή με τα παιδιά και φυσικά με το άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό του φορέα.
Οι εθελοντές της Natural Health Science που επισκεπτόμαστε την Αμυμώνη ασχολούμαστε με την Ρεφλεξολογία (σπουδαστές, τελειόφοιτοι, απόφοιτοι). Επίσης λατρεύουν κρεμούλες ή λαδάκια βασισμένα στην αρωματοθεραπεία !
Προσπαθούμε να προσφέρουμε οτιδήποτε θα κάνει αυτά τα παιδιά να χαλαρώσουν, να ηρεμήσουν, να απολαύσουν ή ακόμα και να γελάσουν...!!!
Δηλαδή μπορεί να μιλάμε για ρεφλεξολογία, χάδια, μία αγκαλιά, αστεία ή και.....γαργαλητό !!! Μεμονωμένα, συνδυασμός ή και όλα μαζί τα παραπάνω !!! Η σχέση με τα παιδιά αυτά είναι αμφίδρομη..... Απολαμβάνουν και απολαμβάνεις....... Χαμογελάνε και χαμογελάς...... Χαλαρώνουν και χαλαρώνεις....... Αναστατώνονται και αναστατώνεσαι......

Σπύρο όπως πολύ καλά μας διδάξατε εσύ, ο Δημήτρης και η Έμυ στο μάθημα της Ρεφλεξολογίας, η πρόθεση είναι το Α σε αυτό που κάνουμε και αμέσως μετά ακολουθούν διάφορες τεχνικές με σκοπό να περάσουμε στο ανθρώπινο σώμα το μήνυμα.
Ο συνδυασμός της πρόθεσης με διάφορες τεχνικές που δοκιμάζουμε (ή αυτοσχεδιάζουμε) προσπαθούμε να επιφέρει μία περισσότερο θετική διάθεση στα παιδιά (π.χ. να γίνουν ακόμα πιό ευδιάθετα ή πιό ήρεμα όταν είναι πολύ ανήσυχα), επιδιώκουμε κάποια οργανική αντίδραση-βελτίωση σε τυχόν προβλήματα (π.χ. του πεπτικού ή και ουροποιητικού σύστηματος) ή απλά απολαμβάνουν μία ώρα για μασάζ όπως λένε κάποια από τα ίδια τα παιδιά....
Δυστυχώς η όποια θετική αλλαγή μέχρι στιμής δείχνει να είναι πρόσκαιρη, δηλαδή να μην έχει διάρκεια. Εκεί χρειαζόμαστε περισσότερη διατριβή στο αντικείμενο των ΑΜΕΑ, γνώση του ιστορικού των παιδιών, γνώση της φαρμακευτικής αγωγής που λάμβάνουν κάποια από τα παιδιά για να γνωρίζουμε την επίδραση ή και τις παρενέργειες που πιθανόν δημιουργούν στον οργανισμό τους, φυσικά παρακολούθηση της πορείας τους με περισσότερο χρόνο ενασχόλησης με τα παιδιά.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα δώσουμε λύση στο όποιο χρόνιο πρόβλημα αλλά κάτι παραπάνω στην υπάρχουσα κατάσταση είμαι αισιόδοξος ότι θα το καταφέρουμε......! Εδώ πιστεύω η γνώση και η πληροφορία είναι το Α, μετά ακολουθεί η πρόθεση και τέλος οι τεχνικές. Με αυτό τον τρόπο δεν ανεβάζουμε απλά τον πήχη αλλά τον τοποθετούμε κάθε φορά στο σωστό ύψος.....

Μία ακόμα δυσκολία αλλά πιό κοινή, έχει να κάνει με το ότι είναι....παιδιά! Είναι σε όλους μας γνωστό ότι τα παιδιά δεν κάθονται πάντα "'φρόνιμα" και έτσι η διάθεση για παιχνίδι ή μία τάση για απομόνωση όταν θέλουν την ησυχία τους δημιουργούν καταστάσεις που μας ή μας δυσκολεύει ή δημιουργεί συνθήκες που τελικά αδυνατούμε να ρεφλεξολογήσουμε τις πατουσίτσες, τα χεράκια ή τα αυτάκια τους....
Έτσι πρέπει πάντα να είμαστε ευέλικτοι στο να προσφέρουμε οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε ότι ζητάνε τα παιδιά περισσότερο εκείνη την στιγμή, φυσικά υπομονετικοί αλλά και δεκτικοί στην όποια επιλογή τους. Στην Αμυμώνη να διευκρινίσω ότι κάποια παιδιά έχουν ιδιαίτερα επιβαρυμένη υγεία και είναι στην κατηγορία των ανθρώπων που πρέπει να ρεφλεξολογούμε με πάρα πολύ προσοχή.
Τα παιδιά ΑΜΕΑ μιλάνε πολύ περισσότερο με την γλώσσα του σώματος και αυτό λόγω της ιδιαιτερότητας της κατάστασης τους. Δεν μπορούμε τις περισσότερες φορές να έχουμε προφορικό feedback από τα ίδια.
Επίσης μπορεί η διάθεση τους να γίνει λίγο απρόβλεπτη και έτσι το γέλιο ξαφνικά να γίνει κλάμα.
Ο πόνος για κάποια από αυτά τα παιδιά δεν έχει σχέση με τον πόνο όπως τον αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι. Για κάποια παιδιά μπορεί να είναι απόλαυση ή μία φυσιολογική αντίδραση (πχ να δείξουν την δυσαρέσκεια τους).
Ακόμα και η ηρεμία που βλέπουμε στα χαρακτηριστικά τους μπορεί να προμηνύει ένα απρόβλεπτα έντονο ξέσπασμα.
Υπάρχουν και άλλα πολλά.....
Σπάνια όμως βιώνουμε απρόβλεπτα τέτοιες εναλλαγές γιατί σε αυτά τα παιδιά "η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται". Πάντα ενημερωνόμαστε από τους εκπαιδευτές των παιδιών για την διάθεση που παρουσιάζουν τα παιδιά, με βασικότερη εκείνη που βλέπουν όταν το πρωί τα υποδέχονται στον φορέα (τα παιδιά δεν διανυκτερεύουν εκεί αλλά στα σπίτια τους και τα μεταφέρει σχολικό).
Αν είναι καλή η διάθεση τους τότε συνήθως όλα πάνε καλά, αν όμως μιλάμε για πεσμένη ή κακή διάθεση τότε πολύ λίγα μπορούμε να τους προσφέρουμε ή ίσως και τίποτα την συγκεκριμένη μέρα.
Τακτικότατα δεχόμαστε προφορικό feedback από τους εκπαιδευτές των παιδιών και μέχρι στιγμής φαίνεται να υπάρχει ικανοποίηση (ή τουλάχιστον δεν υπάρχει δυσαρέσκεια) από την δουλειά μας εκεί και αυτό είναι μιά πολύ καλή αρχή.

Η εμπειρία μας είναι ακόμα μικρή για τα ΑΜΕΑ και εύχομαι-πιστεύω ότι μελλοντικά θα αναφερόμαστε σε πιό εξειδικευμένους χειρισμούς και τεχνικές που θα είναι περισσότερο αποτελεσματικές. Χρειάζεται μελέτη (βιβλιογραφία ώστε να κατανοήσουμε ξεχωριστά κάθε περίπτωση ΑΜΕΑ), το internet σήμερα μπορεί να μας προσφέρει πολλές χρήσιμες πληροφορίες, χρειάζεται επικοινωνία με ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο, ακόμα και η μετάδοση της όποιας εμπειρίας παλαιότερων από εμάς στις συμπληρωματικές θεραπείες οι οποίοι έχουν εργαστεί στο παρελθόν με ΑΜΕΑ ή και συνεχίζουν να εργάζονται στον τομέα αυτό είναι υπερπολύτιμη.
Προς το παρόν πιστεύω ότι η γνώση και η εμπειρία μας σε αυτό τον τομέα είναι ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο. Το αγαπάμε όμως αυτό που κάνουμε και είμαι σίγουρος ότι θα βελτιωθούμε...!!!

Πίσω στην ιστορία μου τώρα......
Η Αμυμώνη τέλη Ιουλίου έκλεισε για καλοκαιρινές διακοπές. Και ενώ αναρωτιέμαι πως και που θα περάσω τον μήνα Αύγουστο και έχω ήδη αρχίσει να πλήττω, ξαφνικά κάνει μία έξυπνη ντρίπλα το σύμπαν και μου προσφέρει νέες προκλήσεις....: Kατασκήνωση !!!
Οπότε αφήνω το σύμπαν να συνωμοτεί με ευχαρίστηση, αφού έτσι ικανοποιεί με τον πιό εντυπωσιακό τρόπο τις επιθυμίες μου και μου προσφέρει ανεπανάληπτες ευχάριστες εκπλήξεις !!!
Άκουγα από την Άνοιξη τα παιδιά να αναφέρονται στην κατασκήνωση αλλά και εγώ συνοδός με ένα παιδί ? Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο !!!
Κάπως έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω τα παιδιά και στην κατασκήνωση (Ε' παιδική κατασκήνωση Αγίου Ανδρέα για ΑΜΕΑ 1/8/11 - 11/8/11).
Ήθελα όσο τίποτα άλλο να βιώσω την εμπειρία του να ζήσω ολόκληρο το 24ωρο με κάποιο παιδί (ένας συνοδός αναλαμβάνει την επιμέλεια ενός παιδιού στην Αμυμώνη και αυτό γιατί ο φορέας έχει τα πιό επιβαρυμένα στην υγεία παιδιά. Σε άλλους φορείς ο συνοδός αναλαμβάνει περισσότερα του ενός παιδιά λόγω του ότι έχουν λιγότερο επιβαρυμένη υγεία).
Θα περιγράψω με όσο πιό απλά λόγια γίνεται (αλλά με πολύ συναίσθημα.....) την εμπειρία της κατασκήνωσης στον Άγιο Ανδρέα.
Με την εκδήλωση ενδιαφέροντος για την κατασκήνωση ο φορέας μας καλεί για μία μικρή συνέντευξη και μας ενημερώνει ποιό παιδί πιστεύει ότι είναι καλύτερα για αυτό να το αναλάβουμε. Μας ενημερώνει επίσης πλήρως την σωματική και πνευματική κατάσταση του, τον χαρακτήρα του, την φαρμακευτική του αγωγή, κάποιες ιδιαιτερότητες στο χειρισμό του κλπ κλπ.
Αν το παιδί το γνωρίζουμε ήδη έχει καλώς. Αν είναι η πρώτη φορά που γνωριζόμαστε αφιερώνουμε χρόνο για να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα.
Στην συνέχεια ο φορέας ενημερώνει τους γονείς του παιδιού για τον συνοδό και εμείς με την σειρά μας επικοινωνούμε με τους γονείς και κανονίζουμε να γνωριστούμε και από κοντά. Έτσι μαθαίνουν οι γονείς για εμάς όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα για εμάς, μαθαίνουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το πως συμπεριφέρεται όλο το 24ωρο το παιδί, τι του αρέσει περισσότερο αλλά και τι να προσέξουμε περισσότερο σε αυτό.
Λίγες μέρες πριν ξεκινήσουμε και έχοντας ήδη κάνει τα παραπάνω, ο φορέας κανονίζει μία συνάντηση με όλους τους συνοδούς για να γνωριστούμε μεταξύ μας, μας συστήνει τον αρχηγό της κατασκήνωσης, μας ενημερώνει για τους κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε, μας δίνει πολλές χρήσιμες οδηγίες και συμβουλές. Φυσικά μας προτρέπει στο να αναφέρουμε την οποιαδήποτε απορία έχουμε ώστε να την λύσουμε έγκαιρα και όλα αυτά για να επιτευχθεί με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα και αστοχίες η κατασκηνωτική περίοδος.
Υπάρχει πρόγραμμα που πρέπει όλοι να το ακολουθούμε πιστά (ώρες πρωινού και γευμάτων, μπάνιο στην θάλασσα, ξεκούρασης, δραστηριότητες, φαρμακευτική αγωγή κάποιων παιδιών, κλπ κλπ).
Στον συνοδό δίνεται η δυνατότητα να έχει μία 6ωρη άδεια ή δύο σπαστές 3ωρες στην διάρκεια της κατασκηνωτικής περιόδου και στο τέλος αυτής αμοίβεται από τον φορέα ή τους γονείς (ανάλογα με την περίπτωση στην οποία όμως είναι γνώστης εξ αρχής).
Η επιτυχία στο αποτέλεσμα δεν εξαρτάται από τα χρήματα αλλά από τον σκοπό που πάμε στην κατασκήνωση.
Σκοπός μας είναι να περάσουν τα παιδιά καλά και να έχουν αξέχαστες διακοπές. Επίσης να απολαύσουν και λίγο χρόνο ξεκούρασης οι γονείς και να νιώθουν ήσυχοι που εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους σε εμάς.
Τα χρήματα τα ξεχνάς την ίδια στιγμή. Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα, ακόμα και ας πλήρωνα τώρα εγώ, να ξαναζούσα αυτή την μοναδική εμπειρία που έζησα.....!!! (σύμπαν ακούς ;;;)
Λέω να αναφερθώ εν τάχει και στις εγκαταστάσεις :
Μεγάλος πευκόφυτος χώρος με σπιτάκια 2 δωματίων (με κλιματισμό, ψυγειάκι, wc). Πρόσβαση στην θάλασσα (οριοθετημένη στα ρηχά - ελεγχόμενη από ναυαγοσώστες). Γήπεδα μπάσκετ όπου εκεί γίνονται επιπλέον και οι βραδυνές εκδηλώσεις (διάφορες δημιουργικές δραστηριότητες, παιχνίδια, μουσική και χορός).
Σίγουρα υπάρχουν κάποιες δυσκολίες (προσβασιμότητα στην θάλασσα, πετρώδης η θάλασσα όμως μπαίνουμε, WC όχι σχεδιασμένα για ΑΜΕΑ κλπ). Ο χώρος δεν σχεδιάστηκε εξ αρχής για ΑΜΕΑ όμως με λίγη προσπάθεια και χαμόγελο όλα ξεπερνιώνται. Οι φορείς αναγνωρίζουν αυτά τα προβλήματα και άλλα πολλά αλλά κρατική επιχορήγηση και βούληση δυστυχώς δεν υπάρχει.
Εκεί στον Άγιο Ανδρέα βρεθήκαμε πολλοί φορείς μαζί και από διάφορες περιοχές της Ανατολικής Περιφέρειας Αττικής.
Περίπου συναντηθήκαμε +-10 φορείς και είμασταν +-500 άτομα (ΑΜΕΑ μαζί με τους συνοδούς τους).
Θέλω όμως να μιλήσω περισσότερο για τον δικό μας φορέα γιατί με αυτόν έζησα τις 12 ομορφότερες μέρες της ζωής μου (1η ημέρα χωρίς ΑΜΕΑ για να καθαρίσουμε το σπιτάκι μας και να τακτοποιηθούμε, 10 ημέρες συνοδός παιδιού και τέλος η 12η μέρα με την παραλαβή των παιδιών από τους γονείς και το αποχαιρετιστήριο).....
Ως ομάδα δέσαμε εκπληκτικά γρήγορα. Αυτό βοήθησε όχι μόνο τις μέρες να περνάνε ακόμα πιό ευχάριστα αλλά και να ευχόμαστε συτές οι λίγες μέρες που είχαμε στην διάθεση μας στην κατασκήνωση να μην τελειώσουν ποτέ......
Η κούραση δεν ήταν ίδια για όλους τους συνοδούς και αυτό γιατί υπήρχαν παιδιά που χρειαζόντουσαν αυξημένη φροντίδα και παρακολούθηση. Έτσι υπήρχαν συνοδοί που είχαν από λίγο περισσότερο έως και πολύ πιό επιβαρυμένο πρόγραμμα στην καθημερινότητα τους από κάποιους άλλους συνοδούς. Όμως πάντα δεχόμασταν και προσφέραμε βοήθεια στον κουρασμένο συνοδό και στο παιδί που πρόσεχε όπως και πάντα υπήρχε κάποιος συνοδός να προσφέρει την βοήθεια του σε εμάς και το παιδί που προσέχαμε.....
Δεν σκέφτηκε ποτέ κανένας από εμάς ότι είχαμε ένα και μόνο παιδί υπό την εποπτεία του. Τα μάτια μας, τα αυτιά μας και γενικά όλη μας η προσοχή ήταν εστιασμένη σε όλα τα παιδιά και σε όλους τους συνοδούς. Απίστευτη ομαδικότητα και συντροφικότητα !!! Κάτι που λείπει στις μέρες μας στον έξω κόσμο.....
Κάθε βράδυ έως τις 3-4 μαζευόμασταν για παιχνίδι (έμαθα επιτέλους το UNO), συζητούσαμε τις δυσκολίες της μέρας αλλά και ρίχναμε και πάρα πολύ γέλιο...!!! Τα πρωινά ήταν λογικό να σερνόμαστε...... Και το επόμενο βράδυ πάλι τα ίδια......!!!
Όμως όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν....... Και έτσι οι μέρες της κατασκήνωσης πέρασαν.....
Η ημέρα του αποχαιρετισμού είχε ανάμικτα συναισθήματα.... Θλίψη από εμάς, χαμόγελα από τους γονείς και τα παιδιά, ικανοποίηση από τον φορέα για την επιτυχημένη κατασκηνωτική περίοδο.
Όταν έφυγαν τα παιδιά και οι γονείς μετά ησυχία...... Εμείς και τα τζιτζίκια.....
Φύγαμε τελευταίοι όπως και πρώτοι μπήκαμε. Κανονίσαμε όλοι οι συνοδοί της Αμυμώνης, έξω από την κατασκήνωση πιά, σημείο συνάντησης ένα κοντινό παραλιακό μπαράκι για να πιούμε επιτέλους έναν φρέντο καπουτσίνο (γιατί εντός κατασκήνωσης πήξαμε στον φραπέ...), μιά μυρωδιά αλκοόλ (μέσα στην κατασκήνωση απαγορεύται), πολύ...μα πάρα πολύ κολύμπι (εντός κατασκήνωσης είναι ρηχά και οριοθετημένη όπως ανέφερα νωρίτερα περιοχή για λόγους ασφάλειας), ταβερνοκατάσταση για ψαράκι-κρασάκι και ουζάκι....!
Ανταλλαγή mail, τηλεφώνων, facebook, skype στο πρόγραμμα....!
Τέλος το βράδυ στο σπίτι μας για ύπνο.....
Μέρα πρώτη : Ξύπνησα νωρίς το πρωί, την ώρα που κανονικά θα ετοιμαζόμασταν σην κατασκήνωση να φτιάξουμε το πρωινό για εμάς και τα παιδιά μας..... Ήταν απίστευτο αλλά έκανα περίπου ένα τέταρτο να σηκωθώ.....!!! Πονούσε τόσο πολύ το σώμα μου σε σημείο που δεν μπορούσα να κουνήσω καν χέρια και πόδια για να κατέβω από το κρεβάτι ! Μόνο τα δάχτυλα και τα βλέφαρα μου κουνιόντουσαν ! Ηθελα να φωνάξω κυριολεκτικά βοήθεια καθώς δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μου συνέβαινε..... Δεν μπορούσα ειλικρινά να καταλάβω που κρυβόταν η κούραση τόσες μέρες στο σώμα μου !
Έχουν περάσει ήδη τρεις μέρες εκτός κατασκήνωσης και κάποιες ομάδες μυών είναι ακόμα λίγο σφιγμένες..... Όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι γίνομαι ακόμα ένα με το στρώμα.... Το ίδιο μου λένε και οι άλλοι συνοδοί...... Ναι δεν χαθήκαμε !
Όμως βλέπουμε για κάποιο λόγο διαφορετικά τον έξω κόσμο...... Κάτι άλλαξε σε κάποιους από εμάς μέσα μας........
Ελπίζω να μείνει αναλοίωτο αυτό το στίγμα στον σκληρό μας δίσκο και να μην μας φάει η καθημερινότητα και η ρουτίνα.......
Και του χρόνου; Πάλι εκεί....!!! Στην κατασκήνωση !!! Θα παραμιλάω από την Άνοιξη όπως κάνουν και τα παιδιά !!!

Σπύρο υποθέτω ότι σκέφτεσαι ότι έγραψα πάάάάρα πολλά, όμως πίστεψε με ότι και λίγα είναι......
Παροτρύνω και εγώ πιά με τον τρόπο μου όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο να έρθει σε επαφή με αυτό τον υπέροχο αλλά και ταυτόχρονα δύσκολο στο να κατανοήσουμε κόσμο των ΑΜΕΑ.
Ελπίζω να κατάλαβες ότι δεν μιλάω τόση ώρα για διακοπές αλλά για μία κατεύθυνση που προσωπικά επιλέγω να ασχοληθώ πολύ σοβαρά μελλοντικά.
Έτσι το ταξίδι για εμένα δεν τελειώνει εδώ..... Τώρα ξεκίνησε.....!!!
Ένα ταξίδι τόσο ωραίο και με αναμνήσεις τόσο γλυκές που θα μπορούσε να ήταν ακόμα και ένα υπέροχο παραμύθι....
Έτσι λέω να του βάλω και ένα τίτλο.......:
"Μιά φορά και έναν καιρό στην Αμυμώνη......"
Αφιερωμένο στην συνονή μου και την ταγιουγιού μας.....!!!
Βούρκωσα πάλι....... :-(

Φιλιά σε όλους και να περνάτε πάντα καλά !!! Καλό καλοκαίρι !!! :-)

Αύγουστος 2011
Βαγγέλης
vagman1@yahoo.gr