ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ (Empathy)
O Rogers ορίζει την ενσυναίσθηση ως "την ικανότητα του θεραπευτή να καταλαβαίνει το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς του πελάτη με ακρίβεια και με τα συναισθηματικά και νοητικά στοιχεία που εμπεριέχονται σαν να ήταν ο θεραπευτής το ίδιο το άτομο, αλλά χωρίς ταυτόχρονα να χάνει την ιδιότητα του". Μεγάλης σημασίας στην επίτευξη της ενσυναισθητικής ακρόασης, είναι η φράση "σαν να". Ο θεραπευτής πρέπει να μπορεί να δει τον κόσμο με το ζευγάρι γυαλιών του πελάτη, οφείλει να πατάει με το ένα πόδι στον κόσμο του πελάτη και με το ένα στον δικό του κόσμο. Εάν πατήσει και με τα δυο πόδια στον κόσμο του πελάτη, τότε πέφτει στην πιθανή παγίδα να ταυτιστεί μαζί του και άρα να χάσει τον διευκολυντικό του ρόλο. Εάν πάλι μείνει και με τα δυό πόδια έξω από τον κόσμο του πελάτη, τότε ο τελευταίος παίρνει το μήνυμα ότι δεν τον ακούει, δεν τον προσέχει, δεν τον καταλαβαίνει.
Η ενσυναίσθηση φαντάζει απλή, ωστόσο δεν είναι μόνο μια απλή αντανάκλαση των λεγομένων του πελάτη σε κάθε στιγμή της θεραπείας. Είναι η διαρκώς ενεργή κατανόηση όχι μόνο του λεκτικού περιεχομένου αλλά και (κυρίως) των συναισθημάτων που συνοδεύουν τα λεγόμενα αλλά και που συγχρόνως αποκρύπτονται είτε γιατί προκαλούν άγχος και σύγχυση, είτε γιατί δεν έχουν έρθει ακόμη σε συνειδητό επίπεδο.
Η ενσυναίσθηση απαιτεί εγρήγορση έτσι ώστε να γίνονται αντιληπτά τα κρυμμένα νοήματα μέσα και πίσω από τις λέξεις. Στόχος, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τις άλλες δύο θεραπευτικές συνθήκες, είναι, μέσω της ποιοτικής παρουσίας του θεραπευτή, να μπορέσει ο πελάτης να πετύχει την διερεύνηση και επεξεργασία της δικής του πραγματικότητας έτσι ώστε να πετύχει την αυτογνωσία και εντέλει την αυτοπραγμάτωση.
http://e-psychology.gr/index.p...amp;id=126&Itemid=99999999
Παρά τις λογοκεντρικές προκαταλήψεις μας, ο ίδιος ο λόγος, προφορικός ή γραπτός, αποτελεί εντέλει ένα ιδιαίτερα φτωχό και συχνά παραπλανητικό μέσο επικοινωνίας και αλληλοκατανόησης. Ακριβώς γι' αυτό όταν μιλάμε με κάποιον ή με κάποια δεν περιοριζόμαστε μόνο στο «τι λέει» αλλά και στο «πώς το λέει». Στο αδιαφανές παιχνίδι της ανθρώπινης επικοινωνίας, η «γλώσσα του σώματος» αποδεικνύεται ιδιαίτερα εύγλωττη. Και χάρη στην «ενσυναίσθηση», οι πιο ανεπαίσθητες αλλαγές στον τόνο της φωνής, στη στάση του σώματος, στις εκφράσεις του προσώπου ή στις χειρονομίες του συνομιλητή μας αποκαλύπτουν πολύ περισσότερα απ' όσα ο ίδιος μας λέει ή, ενδεχομένως, απ' όσα επιθυμεί να μας πει.
Πρόσφατες έρευνες επιβεβαιώνουν και εξηγούν επιστημονικά αυτό που οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζαμε ανέκαθεν: σε μεγάλο βαθμό οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται σε μη λεκτικούς και ενδεχομένως μη συνειδητούς τρόπους επικοινωνίας.
http://www.enet.gr/?i=news.el....isthmh-texnologia&id=34319
Πηγή: http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=40362.0
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=40362.0#ixzz0za6huT40
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου