Ο Neil O'Connell αξιολογεί και γράφει για μία έρευνα στην επίδραση του βελονισμού στην περίπτωση του χρόνιου πόνου ώμου. Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά για τον βελονισμό στην συγκεκιρμένη έρευνα αλλά έρχονται σε αντίθεση με προηγούμενες μεγάλες έρευνες βελονισμού για τον πόνο οι οποίες συνεχώς δείχνουν ελάχιστο έως καθόλου διαφορά μεταξύ πραγματικού βελονισμού και βελονισμού με ανενεργό παράγοντα.
Ο κειμενογράφος αναρωτιέται τι έπαιξε ρόλο και υπήρξε τόσο μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ του αληθινού και ψευτικού βελονισμού.
Εάν ακολουθήσετε την πρώτη σύνδεση θα δείτε τις φωτογραφίες που αναπαριστούν τα βελονιστικά σημεία που επιλέχθηκαν και στις δύο περιπτώσεις.
Στον πραγματικό βελονισμό επιλέχθηκαν σημεία γύρω και πάνω στον ώμο, στην ομάδα του ψεύτικου βελονισμού επιλέχθηκαν σημεία στην κνήμη! Ο Neil O'Connell πιστεύει (και συμφωνώ μαζί του - όχι ότι είμαι ειδικός στις έρευνες) ότι από τους ασθενείς που πονούν στον ώμο, αυτοί που βελονίζονται κοντά στον ώμο θα δείξουν μεγαλύτερη αξιοπιστία στην αγωγή τους σε σύγκριση με την ομάδα που για χρόνιο πόνο στον ώμο βελονίστηκαν στην κνήμη!
Υπαινίσσεται πάλι ότι η προσδοκία του πελάτη/αποδέκτη μιας αγωγής (αυτό που αισθάνεται) θα καθορίσει και το αποτέλεσμα της αγωγής.
Για όσους ενδιαφέρονται να κάνουν έρευνα στην Ρεφλεξολογία ή να αξιολογήσουν τις υπάρχουσες έρευνες στην Ρεφλεξολογία!
Ο Lorimer Moseley στο άρθρο του When showing it doesn’t work doesn’t work (Όταν προσπαθείς να δείξεις ότι κάτι δεν δουλεύει, δεν δουλεύει) εξετάζει τα συμπεράσματα συγκεριμένης έρευνας που εξέταζε τα αποτελέσματα σπονδυλοπλαστικής (ένεση οστικού τσιμέντου) για τη θεραπεία των σπονδυλικών οστεοπορωτικών καταγμάτων σε σύγκριση με παρέμβαση με ανενεργό παράγοντα.
Το αποτέλεσμα της έρευνας?
ΔΕΝ υπήρξε μεγαλύτερο όφελος της σπονδυλοπλαστικής παρέμβασης σε σχέση με την παρέμβαση με ανενεργό παράγοντα!
Σχόλιο - Αν έχουν δυσκολία στο να αποδείξουν την επίδραση του τσιμέντου, τι τύχη να έχει η Ρεφλεξολογία. Σκέτη τρέλα, έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι και άκρη δεν βρίσκουν στις έρευνες τους!
Ακολουθεί ενδιαφέρον και διασκεδαστικό βίντεο του Ιατρού Ben Goldcare για την επίδραση placebo. Είναι στα αγγλικά, μιλάει γρήγορα και έχει περίεργη εγγλέζικη προφορά, χειρότερη από την δική μου ελληνική! Αλλά λέει πολύ ωραία πράγματα!!!
Μιλώντας για placebo βρήκα ενδιαφέρον και διασκεδαστικό το άρθρο του Neil O'Connell
όπου εξετάζει την ηθική στην εφαρμογή placebo στο κλινικό περιβάλλον έστω και αν είναι αποτελσματικό. Η εισαγωγή του εστιάζει στην δύναμη των μαγικών φιλιών που δίνουμε στα παιδιά μας όταν χτυπούν. Περιγράφει ότι το μαγικό φίλι είναι η επιλογή placebo της κόρης του όταν χτυπάει, ....πρέπει να δοθεί η θεραπευτική παρέμβαση με μεγάλη ακρίβεια στο σημείο του χτυπήματος και υπάρχουν ισχυρές ανέκδοτες αποδείξεις ότι δουλέυει.
Και η δική μου κόρη το ίδιο placebo διαλέγει και..... (τι να πω, την αλήθεια θα πω) φαίνεται πως δουλεύει.
Στο Body in Mind σε άρθρο του Neil O'Connell εξετάζεται το τι ΔΕΝ πρέπει να λέμε σε έναν πελάτη με πόνο στην πλάτη, στα αγγλικά! Ο λόγος απλός: είναι πιθανό να του πυροδοτήσεις περισσότερο πόνο, κάτι που δεν θέλεις εκτός και αν θέλεις να τον τρομάξεις ώστε να ολοκληρώσει τις συνεδρίες που του προτείνεις. Αντιδεοντολογικό και ανήθικο!
Κάτι άλλο ενδιαφέρον είναι η αναφορά του κειμενογράφου ότι δεν υπάρχει ακριβής ανατομική βάση που να θεμελιώνει την θεωρία ότι κάθε σπονδυλικό επίπεδο κατ'επέκταση και σπονδυλικό νεύρο ελέγχει/επικοινωνεί με συγκεκριμένα όργανα. Γράφει: "Our rusty anatomy can’t recall a precise anatomical basis for many of these pathways but it must be true because it just looks so glossy. " Τέτοιοι χάρτες κυκλοφορούν ευρέως, και στον χώρο της Ρεφλεξολογίας και ΣΕΘ γενικότερα.
Δείτε έναν τέτοιο χάρτη εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου