Μία ιδέα που μόλις πρόσφατα έμαθα, είναι του Dr. Michael Mezernich, ένας πρωτοπόρος της νεύροπλαστικότητας και ιδρυτής του Posit Science, μέσω του βιβλίου The Brain That Changes Itself. Ο Dr. Mezernich υποθέτει ότι μεγάλη από την αστάθεια που αποκτούν οι άνθρωποι καθώς μεγαλώνουν προέρχεται από το γεγονός ότι φορούμε παπούτσια όλη την ώρα. Ακούγεται τρελό (όχι σε Ρεφλεξολόγο) αλλά η λογική πίσω από την σκέψη είναι φρόνιμη. Φανταστείτε τα χέρια πάντα με γάντια - με τον καιρό θα γινόντουσαν λιγότερο ευαίσθητα επειδή η περιοχή του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τις πληροφορίες από τα χέρια θα ήταν λιγότερο ραφιναρισμένη έχοντας στερηθεί ουσιαστικής πληροφόρησης για την διατήρηση της. Το ίδιο σμβαίνει και με τα πόδια, ως αποτέλεσμα χρόνιας χρήσης κάλτσας και παπουτσίων το αντίστοιχο μέρος του εγκεφάλου θα ατροφήσει και ως αποτέλεσμα θα μπορούσες να πέσεις.
Σχόλιο: Όταν ο Wilder Graves Penfield χαρτογραφούσε τον εγκέφαλο το 1940 οι άνθρωποι φορούσαν παπούτσια ήδη πολύ καιρό, πιστεύω ότι αυτός είναι και ο λόγος που τα πόδια στο ανθρωπάριο είναι πιο μικρά αναλογικά από τα χέρια. Έχει αποδειχθεί ότι ένας βιολιστής ή Ρεφλεξολόγος στο δικό του ανθρωπάριο η περιοχή του χεριού θα καταλαμβάνει περισσότερο χώρο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα. Αναρωτιέμαι τι θα γίνεται με τον πόνο?
Σχόλιο: Όταν ο Wilder Graves Penfield χαρτογραφούσε τον εγκέφαλο το 1940 οι άνθρωποι φορούσαν παπούτσια ήδη πολύ καιρό, πιστεύω ότι αυτός είναι και ο λόγος που τα πόδια στο ανθρωπάριο είναι πιο μικρά αναλογικά από τα χέρια. Έχει αποδειχθεί ότι ένας βιολιστής ή Ρεφλεξολόγος στο δικό του ανθρωπάριο η περιοχή του χεριού θα καταλαμβάνει περισσότερο χώρο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα. Αναρωτιέμαι τι θα γίνεται με τον πόνο?
