Από τότε που ολοκλήρωσα την βασική εκπαίδευση μου στην Ρεφλεξολογία αλλά και έκτοτε όπου συνεχίζω να μετεκπαιδεύομαι, ένας στόχος μου ήταν και είναι, να τιμώ με την στάση και συμπεριφορά μου τους δασκάλους μου. Σαν εισηγητής Ρεφλεξολογίας ισχύει το ίδιο αλλά για να τιμώ τους σπουδαστές της Ρεφλεξολογίας που με τιμούν με την εμπιστοσύνη τους. Το ακόλουθο κείμενο του σπουδαστή Κώστα Λουκόπουλου από την Πάτρα μόνο χαρά για τον ίδιο και προσωπική ικανοποίηση - επιβεβαίωση μου προσφέρει. Στο πρόσωπο του αναγνωρίζω την συμπεριφορά και στάση της πλειονότητας των Ρεφλεξολόγων Ελλάδος αλλά και αυτών που Ρεφλεξολογούν παγκοσμίως.
Ο Κώστας είναι δεύτερης γενίας Ρεφλεξολόγος μιας και η μητέρα του είναι εδώ και πολλά χρόνια Ρεφλεξολόγος. Να τον χαίρεται πάντα όπως και εμείς!
ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΝΕΑΡΑ Α.Μ.Ε.Α
Ως δευτεροετής σπουδαστής της Ρεφλεξολογίας και έχοντας εκδηλώσει ενδιαφέρον για τα άτομα με ειδικές ανάγκες λίγο πριν το Πάσχα μου δόθηκε η ευκαιρία για έρευνα πάνω σε τέτοιου είδους άτομα. Το 2ο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ Πρέβεζας είναι ένα Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης όπου φιλοξενεί νεαρά άτομα ηλικίας 15-22 ετών με προβλήματα νοητικής στέρησης, συνδρόμου Down, αυτισμού και εγκεφαλικής πάρεσης, Εκεί λοιπόν οι υπεύθυνοι μου έδωσαν την ευκαιρία και τον χώρο ώστε να μπορέσω να εφαρμόσω την ρεφλεξολογία σε κάποιους από τους μαθητές. Μετά από 7 εβδομάδες επίσκεψης και εφαρμογής ρεφλεξολογικών συνεδριών θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες παρατηρήσεις και εντυπώσεις από αυτή την προσπάθεια.
Αρχικά εντυπωσιάστηκα με την συμπεριφορά των μαθητών και τις μεταξύ τους σχέσεις, μπορεί κάποιος πολύ εύκολα να διακρίνει την αλληλεγγύη μεταξύ αυτών και το πώς ο ένας ενδιαφέρεται για τον άλλο και το πώς σε κάποιες δύσκολες περιπτώσεις όπως αυτισμός όπου οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές δυσκολεύονται να συνεργαστούν με τους μαθητές υπάρχει κάποιος συμμαθητής όπου θα ενδιαφερθεί και πολλές φορές θα δώσει λύση. Και μιας και ανέφερα τον αυτισμό -που είναι κάτι το οποίο δεν έχει κατανοηθεί πλήρως από την ιατρική επιστήμη σύμφωνα με τους ειδικούς- στην περίπτωση ενός 18χρονου μαθητή με βαρύ αυτισμό στην αρχή ήταν δύσκολη μέχρι και η προσέγγιση, ύστερα από 2 εβδομάδες έγινε δεκτικός μόνο σε κάποιο άγγιγμα και τις τελευταίες 2 εβδομάδες μου επέτρεψε να εργαστώ στα πόδια του. Χρησιμοποίησα την τεχνική της Μεταμορφωτικής Ρεφλεξολογίας του Robert St. John και παρατήρησα ότι κατά τη διάρκεια της συνεδρίας έβγαζε κάποιους ήχους σαν να προσπαθούσε να μου πει κάτι, ενώ γενικώς κατά τη διάρκεια της ημέρας σπανίως μιλούσε.
Στην περίπτωση του συνδρόμου Down εργάσθηκα σε 2 άτομα 17 και 22 ετών τα οποία ήταν απόλυτα δεκτικά από την πρώτη συνεδρία, σε ερωτήσεις του τύπου αν τους αρέσει ή πως αισθάνονται οι απαντήσεις ήταν καταφατικές και θετικές, έδειχναν να το απολαμβάνουν και το σημαντικότερο είναι ότι επιζητούσαν από μόνοι τους Ρεφλεξολογικές συνεδρίες. Σε αυτά τα άτομα εφάρμοσα κλασσική ρεφλεξολογία ψάχνοντας για ευρήματα και σημεία πόνου στο πέλμα, παρατήρησα χαλάρωση κατά τη διάρκεια καθώς και μετά την συνεδρία όπως επίσης δεν έλειπαν και τα επιφωνήματα ανακούφισης και η επίδειξη των σημείων λέγοντας χαρακτηριστικά “εκεί εκεί!”. Ακόμη μου προκάλεσε εντύπωση το ότι κατά τη διάρκεια των ρεφλεξολογικών χειρισμών άλλαζε το χρώμα του προσώπου προς το ερυθρό και συγκεκριμένα στα ζυγωματικά και στην γύρω περιοχή που θυμίζει κατά πολύ το φαινόμενο της αλλαγής της ατμοσφαιρικής πίεσης όπως όταν ανεβαίνουμε ένα βουνό ανεβαίνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια και κοκκινίζουν τα μάγουλα.
Όσον αφορά τα άτομα με νοητική στέρηση οι παρατηρήσεις μου είναι παρόμοιες με αυτών με Down. Σε μια περίπτωση όπου μια μαθήτρια έπαθε κρίση κατά τη διάρκεια κάποιας δραστηριότητας έσπευσα και εφάρμοσα αμέσως ρεφλεξολογία στα χέρια πιέζοντας σε διάφορα ανακλαστικά σημεία του ΚΝΣ με εντυπωσιακά κατασταλτικά αποτελέσματα!
Κάτι άλλο το οποίο επιβαρύνει την κατάσταση τέτοιων ατόμων είναι ο συνδυασμός ας πούμε παθήσεων, για παράδειγμα σύνδρομο Down μαζί με κάποια μορφή αυτισμού ή νοητική στέρηση με εγκεφαλική πάρεση, σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολο για τον γιατρό να διαγνώσει και τις 2 ή και παραπάνω περιπτώσεις και πόσο μάλλον για κάποιον εναλλακτικό-συμπληρωματικό θεραπευτή να μπορέσει να βοηθήσει και να δώσει κάποια λύση.
Συνοψίζοντας θα ήθελα να τονίσω πως ο κάθε Ρεφλεξολόγος πέρα από τον τρόπο χειρισμού που θα εφαρμόσει και την τεχνική και τον τρόπο σκέψης, όταν δουλεύει με Α.Μ.Ε.Α το πρώτο πράγμα που πρέπει να δίνει είναι αγάπη, το συναρπαστικό είναι πως αν δώσεις έστω και λίγη στις περισσότερες περιπτώσεις θα στην επιστρέψουν στο διπλάσιο. Επίσης έμαθα πως πρέπει να πλησιάζεις τέτοια άτομα με αγνό σκοπό, αν δηλαδή ενδιαφέρεσαι μόνο για αυτό που έχεις να κάνεις και όχι για τα ίδια τότε χάνεις το παιχνίδι, πιστεύω πως έχουν μια μοναδική ικανότητα διαίσθησης και αντιλαμβάνονται πολύ εύκολα τις διαθέσεις του καθένα. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που μπήκα στο χώρο, ήμουν αρκετά φοβισμένος και η αλήθεια είναι πως φοβόμουν και τα ίδια τα παιδιά, κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει, περισσότερο πρέπει να φοβόμαστε τους κατά τα άλλα ‘φυσιολογικούς ανθρώπους ’ παρά αυτά τα άτομα. Τέλος θέλω να πω πως αυτή η προσπάθεια έρευνας κατά κάποιο τρόπο συνεχίζεται μέχρι και τέλος της σχολικής περιόδου όπου εύχομαι να έχω περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα νέα και παρατηρήσεις για να μοιραστώ μαζί σας.
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Ρεφλεξολόγος
kostasloukopoulos@yahoo.gr
Ως δευτεροετής σπουδαστής της Ρεφλεξολογίας και έχοντας εκδηλώσει ενδιαφέρον για τα άτομα με ειδικές ανάγκες λίγο πριν το Πάσχα μου δόθηκε η ευκαιρία για έρευνα πάνω σε τέτοιου είδους άτομα. Το 2ο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ Πρέβεζας είναι ένα Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης όπου φιλοξενεί νεαρά άτομα ηλικίας 15-22 ετών με προβλήματα νοητικής στέρησης, συνδρόμου Down, αυτισμού και εγκεφαλικής πάρεσης, Εκεί λοιπόν οι υπεύθυνοι μου έδωσαν την ευκαιρία και τον χώρο ώστε να μπορέσω να εφαρμόσω την ρεφλεξολογία σε κάποιους από τους μαθητές. Μετά από 7 εβδομάδες επίσκεψης και εφαρμογής ρεφλεξολογικών συνεδριών θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες παρατηρήσεις και εντυπώσεις από αυτή την προσπάθεια.
Αρχικά εντυπωσιάστηκα με την συμπεριφορά των μαθητών και τις μεταξύ τους σχέσεις, μπορεί κάποιος πολύ εύκολα να διακρίνει την αλληλεγγύη μεταξύ αυτών και το πώς ο ένας ενδιαφέρεται για τον άλλο και το πώς σε κάποιες δύσκολες περιπτώσεις όπως αυτισμός όπου οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές δυσκολεύονται να συνεργαστούν με τους μαθητές υπάρχει κάποιος συμμαθητής όπου θα ενδιαφερθεί και πολλές φορές θα δώσει λύση. Και μιας και ανέφερα τον αυτισμό -που είναι κάτι το οποίο δεν έχει κατανοηθεί πλήρως από την ιατρική επιστήμη σύμφωνα με τους ειδικούς- στην περίπτωση ενός 18χρονου μαθητή με βαρύ αυτισμό στην αρχή ήταν δύσκολη μέχρι και η προσέγγιση, ύστερα από 2 εβδομάδες έγινε δεκτικός μόνο σε κάποιο άγγιγμα και τις τελευταίες 2 εβδομάδες μου επέτρεψε να εργαστώ στα πόδια του. Χρησιμοποίησα την τεχνική της Μεταμορφωτικής Ρεφλεξολογίας του Robert St. John και παρατήρησα ότι κατά τη διάρκεια της συνεδρίας έβγαζε κάποιους ήχους σαν να προσπαθούσε να μου πει κάτι, ενώ γενικώς κατά τη διάρκεια της ημέρας σπανίως μιλούσε.
Στην περίπτωση του συνδρόμου Down εργάσθηκα σε 2 άτομα 17 και 22 ετών τα οποία ήταν απόλυτα δεκτικά από την πρώτη συνεδρία, σε ερωτήσεις του τύπου αν τους αρέσει ή πως αισθάνονται οι απαντήσεις ήταν καταφατικές και θετικές, έδειχναν να το απολαμβάνουν και το σημαντικότερο είναι ότι επιζητούσαν από μόνοι τους Ρεφλεξολογικές συνεδρίες. Σε αυτά τα άτομα εφάρμοσα κλασσική ρεφλεξολογία ψάχνοντας για ευρήματα και σημεία πόνου στο πέλμα, παρατήρησα χαλάρωση κατά τη διάρκεια καθώς και μετά την συνεδρία όπως επίσης δεν έλειπαν και τα επιφωνήματα ανακούφισης και η επίδειξη των σημείων λέγοντας χαρακτηριστικά “εκεί εκεί!”. Ακόμη μου προκάλεσε εντύπωση το ότι κατά τη διάρκεια των ρεφλεξολογικών χειρισμών άλλαζε το χρώμα του προσώπου προς το ερυθρό και συγκεκριμένα στα ζυγωματικά και στην γύρω περιοχή που θυμίζει κατά πολύ το φαινόμενο της αλλαγής της ατμοσφαιρικής πίεσης όπως όταν ανεβαίνουμε ένα βουνό ανεβαίνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια και κοκκινίζουν τα μάγουλα.
Όσον αφορά τα άτομα με νοητική στέρηση οι παρατηρήσεις μου είναι παρόμοιες με αυτών με Down. Σε μια περίπτωση όπου μια μαθήτρια έπαθε κρίση κατά τη διάρκεια κάποιας δραστηριότητας έσπευσα και εφάρμοσα αμέσως ρεφλεξολογία στα χέρια πιέζοντας σε διάφορα ανακλαστικά σημεία του ΚΝΣ με εντυπωσιακά κατασταλτικά αποτελέσματα!
Κάτι άλλο το οποίο επιβαρύνει την κατάσταση τέτοιων ατόμων είναι ο συνδυασμός ας πούμε παθήσεων, για παράδειγμα σύνδρομο Down μαζί με κάποια μορφή αυτισμού ή νοητική στέρηση με εγκεφαλική πάρεση, σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολο για τον γιατρό να διαγνώσει και τις 2 ή και παραπάνω περιπτώσεις και πόσο μάλλον για κάποιον εναλλακτικό-συμπληρωματικό θεραπευτή να μπορέσει να βοηθήσει και να δώσει κάποια λύση.
Συνοψίζοντας θα ήθελα να τονίσω πως ο κάθε Ρεφλεξολόγος πέρα από τον τρόπο χειρισμού που θα εφαρμόσει και την τεχνική και τον τρόπο σκέψης, όταν δουλεύει με Α.Μ.Ε.Α το πρώτο πράγμα που πρέπει να δίνει είναι αγάπη, το συναρπαστικό είναι πως αν δώσεις έστω και λίγη στις περισσότερες περιπτώσεις θα στην επιστρέψουν στο διπλάσιο. Επίσης έμαθα πως πρέπει να πλησιάζεις τέτοια άτομα με αγνό σκοπό, αν δηλαδή ενδιαφέρεσαι μόνο για αυτό που έχεις να κάνεις και όχι για τα ίδια τότε χάνεις το παιχνίδι, πιστεύω πως έχουν μια μοναδική ικανότητα διαίσθησης και αντιλαμβάνονται πολύ εύκολα τις διαθέσεις του καθένα. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που μπήκα στο χώρο, ήμουν αρκετά φοβισμένος και η αλήθεια είναι πως φοβόμουν και τα ίδια τα παιδιά, κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει, περισσότερο πρέπει να φοβόμαστε τους κατά τα άλλα ‘φυσιολογικούς ανθρώπους ’ παρά αυτά τα άτομα. Τέλος θέλω να πω πως αυτή η προσπάθεια έρευνας κατά κάποιο τρόπο συνεχίζεται μέχρι και τέλος της σχολικής περιόδου όπου εύχομαι να έχω περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα νέα και παρατηρήσεις για να μοιραστώ μαζί σας.
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Ρεφλεξολόγος
kostasloukopoulos@yahoo.gr
1 σχόλιο:
μπράβο κώστα, καλή συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου