Η μάλαξη ή η Ρεφλεξολογία μπορεί να ευθύνεται για μεταστάσεις?

Μία μέρα έκανα κάτι πολύ απλό και εύκολο... έκανα μία ερώτηση στο γκρουπ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ (facebook) . Δεν θα το πιστέψετε, πήρα απάντηση από δύο επιστήμονες, απλά και όμορφα.

Κάποτε πήγα στο Ισραήλ για να μάθω για την συμπληρωματική εφαρμογή της Ρεφλεξολογίας σε ογολογικούς ασθενείς, και σε πολλά βιβλία έψαξα, και σε ηλεκτρονικές ιατρικές βιβλιοθήκες ψάχνω ακόμα, ....πιο πολλά όμως έχω μάθει ρωτώντας εδώ στην Ελλάδα!
   



Μία ερώτηση? Η μάλαξη ή η Ρεφλεξολογία μπορεί να ευθύνεται για μεταστάσεις? Στο λίγο που το έψαξα οι απόψεις διχάζονται, ο θεράπων ιατρός φαίνεται ότι αποφασίζει.

Ο υπεύθυνος της σελίδας, φυσιοθεραπευτής με όραμα και παράλληλα underground CAM therapist (έτσι λέω εγώ),  ρώτησε για μένα, έμαθε και μετέφερε σε όλους τις ακόλουθες απαντήσεις.....

- Επιστημονικα δεν υπαρχει μελετη που να καταδυκνειει κατι τετοιο...
Θα το θεωρούσα μάλλον απίθανο ιδιαίτερα για σπλαχνικούς ογκους...Κουτσιλιέρης Μ., Καθ. Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών

και άλλη μία απάντηση

- ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΡΔΑΒΑΝΗ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, ΟΓΚΟΛΟΓΟΥ ΠΑΘΟΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ 'Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ' ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ: Η μάλαξη ή η Ρεφλεξολογία μπορεί να ευθύνεται για μεταστάσεις? Το λίγο που το έψαξα οι απόψεις διχάζονται, ο θεράπων ιατρός φαίνεται ότι αποφασίζει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Από τον 19ο αιώνα ο Paget έχει διατυπώσει την υπόθεση seed and soil, δηλαδή σπόρος και έδαφος για την ερμηνεία της επιλεκτικής μεταστατικής επέκτασης του καρκίνου. Με άλλα λόγια η προτίμηση του σπόρου, του καρκινικού κυττάρου εν προκειμένω, για κάποια εδάφη αλλά και η "υποδεκτικότητα" του εδάφους, εν προκειμένω του εκάστοτε ιστού ή οργάνου, καθορίζουν τις μεταστατικές εντοπίσεις. Η υπόθεση αυτή έχει πολλαπλά επιβεβαιωθεί έκτοτε τόσο σε κλινικό επίπεδο όσο και με τη βασική έρευνα και την παθοφυσιολογία.
Είναι γνωστό για παράδειγμα ότι τα επιθηλιακά νεοπλάσματα, οι καρκίνοι δηλαδή, μεθίστανται λεμφογενώς κυρίως και έμμεσα αλλά και αιματογενώς ενώ τα περισσότερα μεσεγχυματογενή νεοπλάσματα, τα σαρκώματα, σχεδόν αποκλειστικά αιματογενώς. Έτσι, τα όργανα τα οποία αποικίζονται από τα κακοήθη κύτταρα "επιλέγονται" κατά μια τυχαία διαδικασία, σαφώς επηρεαζόμενη από τον συνδυασμό ανατομικής εγγύτητας και ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών, όπως ειδικά ένζυμα κλπ. των κακοήθων κυττάρων και του υποδεκτικού οργάνου-ξενιστή. Τονίζεται ότι είσοδος καρκινικών κυττάρων στην κυκλοφορία λεμφική ή αιματική δεν συνεπάγεται απαραίτητα και ολοκλήρωση του "ταξιδιού" στο όργανο στόχο ούτε επιτυχή εγκατάσταση και ανάπτυξη αποικίας-μετάστασης σε αυτόν καθώς κατά τη διαδρομή των νεοπλασματικών κυττάρων από τη στιγμή της αποκόλλησης από τον μητρικό όγκο μέσα στο αφιλόξενο χάος του οργανισμού, η μεγάλη πλειονότητα αυτών καταστρέφονται από τους αμυντικούς μηχανισμούς του τελευταίου.
Εντούτοις, είναι αλήθεια ότι αδέξιοι χειρουργικοί χειρισμοί κατά την αφαίρεση ενός όγκου μπορεί να οδηγήσουν σε διασπορά της νόσου, ιδιαίτερα σε κοιλότητες όπως το περιτόναιο ή ο υπεζωκότας ενώ έχουν περιγραφεί περιπτώσεις αποικισμού περιοχών τραυματισμού όπως στα σημεία εκκενωτικής παρακέντησης ασκιτικού ή πλευριτικού υγρού, Ωστόσο τα τελευταία δεν αποτελούν μείζονα προβλήματα στην εξέλιξη του καρκίνου και της θεραπείας του. Αντίθετα, η απευθείας μάλαξη που συνοδεύει την ψηλάφηση ενός καρκίνου του μαστού ή ενός ενδοκοιλιακού νεοπλάσματος δεν έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν κλινικά σημαντική διασπορά καρκινικών κυττάρων.
 

Θα μπορούσαμε γενικά να πούμε σχηματικά ότι "ο καρκίνος φεύγει και δίνει μεταστάσεις όταν έχει έρθει η στιγμή που αυτός μπορεί και το σώμα για διάφορους λόγους δε μπορεί να αποτρέψει".
Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει καμμία πειστική επιστημονική τεκμηρίωση, πόσω μάλλον υπόνοια ότι θεραπευτικοί χειρισμοί του τύπου της μάλαξης, της λεμφικής παροχέτευσης, της ρεφλεξολογίας και άλλων συναφών μπορούν να προκαλέσουν διασπορά της νόσου και μεταστάσεις.

Ευχαριστώ πολύ! Σπύρος.