Ο σκακιστής Μπόμπι Φίσερ - Bobby Fischer το 1972 κέρδισε τον Μπορίς Σπάσκι στο Ρέικιαβικ της
Ήταν εκκεντρικός, παρανοϊκός, θυμωμένος και ένιωθε άβολα με την αναγνωρισιμότητα που συνόδευε τα πρόωρα κατορθώματα του.
Προς το τέλος της ζωής του μας παρέδωσε ένα απόσταγμα γνώσης και ουσίας, μάλλον επειδή εκείνος το στερήθηκε πολύ.
Σύμφωνα με τον Ψυχίατρο Μάγκνους Σκούλασον - Magnús Skúlason ο οποίος είχε περάσει ένα ολόκληρο βράδυ στο πλευρό του...
"Κάποτε, προς το ξημέρωμα, ξύπνησε και είπε ότι πονάνε τα πόδια του και μου ζήτησε να τα μαλάξω. Εγώ προσπάθησα πολύ, και τότε ήταν που είπε τα τελευταία λόγια του σε μένα και από όσο γνωρίζω, σε οποιονδήποτε.
Ανταποκρινόμενος στα χέρια μου που ήταν στα πόδια του μου είπε,
"Τίποτα δεν είναι τόσο ανακουφιστικό όσο το ανθρώπινο άγγιγμα".
"Τίποτα δεν είναι τόσο ανακουφιστικό όσο το ανθρώπινο άγγιγμα".
Ο Σκούλασον, ο οποίος πίστευε ότι το ανθρώπινο άγγιγμα ήταν κάτι το οποίο λαχταρούσε ο Φίσερ όλη του τη ζωή, μου είπε ότι είχε εκπλαγεί από το πόσο του έλειπε ο Φίσερ τώρα που είχε φύγει. Ο ψυχίατρος δυσκολευόταν να αναφέρει ότι παρά τις τυραννικές τάσεις του, ο ιδιοφυής ερημίτης μπορούσε μερικές φορές να εκπέμψει τρομερή ζεστασιά. Όλοι σε όσους μίλησα στην Ισλανδία οι οποίοι τον είχαν γνωρίσει είπαν το ίδιο πράγμα.
Just before Fischer died, Skulason spent an entire night by his bedside. "Once, towards dawn, he woke up and said his feet ached and asked if I could massage them. I tried my best, and it was then he said his last words to me and, as far as I know, to anybody. Responding to my hands on his feet he said, "Nothing is as healing as the human touch".
Skulason, who said he believed the human touch was something Fischer had craved all his life, told me he was surprised at how much he missed Fischer now he was gone. The psychiatrist was at pains to note that, for all his tyrannical tendencies, the hermitic genius could sometimes exude great warmth. All those I spoke to in Iceland who had known him said the same thing.
