Στα Νέα online διαβάσαμε το ακόλουθο (αποσπασματικά):
Τα νύχια στα μεγάλα δάκτυλα των ποδιών μπορεί να «δείχνουν» πόσο πιθανό είναι να παρουσιάσει κανείς καρκίνο του πνεύμονα, υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές.
Σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στην «Αμερικανική Επιθεώρηση Επιδημιολογίας», αναφέρουν ότι η μέτρηση των επιπέδων νικοτίνης σε αυτά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλεφθεί ο κίνδυνος καρκίνου πολλά χρόνια πριν από την εμφάνισή του.
Οι ερευνητές στράφηκαν στα νύχια των ποδιών για να μετρήσουν τη νικοτίνη επειδή αυτά μεγαλώνουν με πολύ αργό ρυθμό (μόλις ένα εκατοστό τον χρόνο), οπότε η περιεκτικότητά τους σε νικοτίνη είναι πολύ πιο σταθερή απ’ ό,τι η αντίστοιχη στο αίμα ή στα ούρα.
Προγενέστερη μελέτη της ίδιας ερευνητικής ομάδας έχει συσχετίσει τα υψηλά επίπεδα νικοτίνης στα νύχια των ποδιών με αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας.
Το συμπέρασμα της παρούσας μελέτης είναι πως «τα επίπεδα νικοτίνης στα νύχια των μεγάλων δακτύλων των ποδιών παρέχουν έναν βιοδείκτη και εδώ, ο οποίος μπορεί να προβλέψει τον κίνδυνο αναπτύξεως καρκίνου του πνεύμονα ανεξάρτητα από το αναφερόμενο ιστορικό καπνίσματος».
Σχόλιο: Μεγάλε Ιπποκράτη πάνε να σου "φάνε" τους δικούς σου "Ιπποκράτειους όνυχες ή Ιπποκράτυειοι δάκτυλοι"! Από την δική σου παρατήρηση στην άκρα χείρα οι Αμερικανοί Ιατροί πήγανε στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού.
Αλλά και κάπου αλλού που το έψαξα ένας Έλληνας ιατρός πήγε να αποδώσει στους Κινέζους την πρώτη αναφορά περιγραφής φυματίωσης τον 3ο π.Χ. αιώνα από Κινέζο ιατρό. Ευτυχώς βρέθηκε ένας άλλος ιατρος να βάλει τα πράγματα στην θέση τους.
Διαβάστε παρακάτω και κλικάρετε στην σύνδεση:
”Η φυματίωση έχει μνημονευθεί ήδη από τον Ιπποκράτη”
του ΔΗΜ. ΚΑΡΑΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει την ειδικότητα του παιδιάτρου από το 1980. Από το 1990 ασχολείται με την Ιστορία της Ιατρικής της εποχής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού .....και πολλά άλλα!
Κλασσική, όπως τονίζει ο Γ. Πουρναρόπουλος, είναι η περιγραφή της φυματιώσεως στην Ιπποκρατική Συλλογή, Προγνωστικό 22. Βλ. E. Littre, Oeuvres comletes d’ Hippocrate, vol. 2, Paris, 1840-1844, σελ. 152-153 και Γ. Πουρναρόπουλος (επιμ.), Ιπποκράτης ΄Απαντα τα έργα, Αθήνα 1968, τόμ. 1, σελ. 210:
«Πρώτον μεν ο πυρετός ουκ αφίησιν, αλλά την μεν ημέρην λεπτός ίσχει, την δε νύκτα πλείων και ιδρώτες πολλοί επιγίγνονται…και οφθαλμοί έγκοιλοι γίγνονται…αι δε γνάθοι ερυθήματα έσχουσι και οι όνυχες των χειρών γρυπούνται (=Ιπποκράτειοι δάκτυλοι) και οι δάκτυλοι θερμαίνονται και μάλιστα οι άκροι…και σιτίων ουκ επιθυμέουσιν. Απόλλυνται δε ους ο πυρετός μη αφή…σιτίων δε μη επιθυμέωσιν…».
Σχόλιο 1: Αναρωτιέμαι εάν μπορούν τα Ρεφλεξολογικά ευρήματα στις ανακλαστικές ζώνες να θεωρηθούν βιοδείκτες?
Σχόλιο 2: Στο 1ο Διεθνές Συνέδριο μη Συμβατικής Ιατρικής που θα γίνει φέτος τον Ιούνιο, σκοπεύω να ανακοινώσω - παρουσιάσω, με συγκεκριμένες αναφορές από την κλασσική βιβλιογραφία, καταγεγραμμένα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι μιας μορφής πιεσοθεραπείας παρόμοιας της σημερινής Ρεφλεξολογίας εφαρμοζόταν στον άκρο πόδα από τους Έλληνες. Επίσης σκοπεύω να καταρίψω τον μύθο (που κάκιστως πολλοί Ρεφλεξολόγοι υποστηρίζουν) ότι ξεκίνησε η σημερινή Ρεφλεξολογία από την Κίνα ή Ασία γενικότερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου